8 Eβδομάδες Εισαγωγής στην Eνσυνειδητότητα!
Ναι ακριβώς, αυτά είναι μόνο η εισαγωγή. Είναι απλώς ιδέες και παραδείγματα. Η πρακτική στην ενσυνειδητότητα δεν σταματάει ποτέ, διαρκώς προχωράμε αλλά και επιστρέφουμε στα προηγούμενα βήματά μας να δούμε αν τελικά προχωρήσαμε όσο νομίζουμε.
Σε αυτές τις 8 εβδομάδες μιλήσαμε για την αρχική κατανόηση της ενσυνειδητότητας, προχωρήσαμε στην επαφή μας με την αναπνοή, με την ευγνωμοσύνη, με τη φύση, με την καθημερινότητα, με την τροφή, με την αυτοαποδοχή. Στο τελευταίο αυτό μοίρασμα των 8 εβδομάδων θα εστιάσουμε στο να ζούμε την κάθε στιγμή.
Μπορείς να επιστρέψεις σε οποιοδήποτε από τα προηγούμενα θέματα οποιαδήποτε στιγμή το επιθυμείς.
Ενσυνειδητότητα στην κάθε στιγμή
Στην κάθε αναπνοή, στην κάθε στιγμή της ζωής μας, βρίσκεται μια ευκαιρία. Η ευκαιρία να εμβαθύνουμε στην μαγεία της ζωής. Στα θαύματα που βρίσκονται κάθε δευτερόλεπτο γύρω και μέσα μας. Στην καλλιέργεια της υγιούς σχέσης με την ψυχή μας και τον εαυτό μας, την γαλήνη μέσα μας, την απελευθερωμένη εκδοχή του εαυτού μας από μη χρήσιμα/δυσλειτουργικά μοτίβα.
Ανοίγουμε στην α-φθονία, και στην αποδοχή. Μένουμε στην στάση αποδοχής και κατανόησης και για κάθε πλάσμα γύρω μας. Γινόμαστε πιο διαυγείς στη σκέψη, στα συναισθήματα και στην συμπεριφορά μας. Αποκτούμε εσωτερική ησυχία και γαλήνη.
Κάτι τέτοιο για να επιτευχθεί δεν είναι εύκολο, ακόμα και όταν φτάνουμε αυτές τις στιγμές ησυχίας και γαλήνης, μπορεί να υπάρξουν παγίδες, τρικλοποδιές και πισωγυρίσματα. Αυτές είναι και οι καταστάσεις που μας εξελίσσουν περισσότερο. Μετά από κάτι τέτοιο γινόμαστε πιο δυνατοί, αποκτάμε ελαστικότητα και ανθεκτικότητα. Όσο περισσότερο διατηρούμε τη θέση του παρατηρητή, τόσο πιο πολύ μένουμε στην παρούσα στιγμή. Στο εδώ και τώρα μας.
Το αντίθετο της “τελειότητας”
Με την ενσυνειδητότητα και τον ενσυνείδητο τρόπο ζωής βοηθάμε τον εαυτό μας να απαγκιστρωθεί από την έννοια του τέλειου, της τελειομανίας και της διαρκούς πίεσης που δημιουργεί άγχος και ποτέ δεν νιώθουμε έτοιμοι.
Η σημαντικότητα όλων των δράσεων στη ζωή μας είναι η επανάληψη, η προσωπική δέσμευση και αφοσίωση. Γίνομαι κυρίαρχος της ζωής μου, των αποφάσεών μου, αντιλαμβάνομαι το προσωπικό στοίχημα της αυτοβελτίωσης και διαλέγω το πού θα εστιάσω. Αντιλαμβάνομαι ποιος (άνθρωπος) θέλω να είμαι και στρέφω σε αυτήν την κατεύθυνση.
Αφού η προσωπική αναζήτηση δεν τελειώνει ποτέ, διαρκώς εμβαθύνουμε και προχωράμε σε αυτά που μας ενδιαφέρουν. Υπενθυμίζουμε ότι πρώτα εμπνέουμε τους εαυτούς μας πράγμα που έχει άμεση επίδραση στους ανθρώπους γύρω μας. Ο κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος μόνο για τη δική του αλλαγή, τη δική του παρουσία. Κανένας δεν αλλάζει με το ζόρι, και όλοι έχουμε την ελεύθερη βούληση για οποιοδήποτε βήμα της ζωής μας. Καθώς τα ενσωματώνουμε όλα αυτά, μας επιτρέπουμε να μην παίρνουμε προσωπικά πράγματα τα οποία δεν μας αφορούν. Αναγνωρίζουμε πότε και μέχρι πού μπορούμε να επέμβουμε για να βοηθήσουμε. Ταυτόχρονα, μένουμε στη θέση που χρειάζεται για να δηλώνουμε διαθέσιμοι να προσφέρουμε τη βοήθειά μας αφού μας ζητηθεί κάτι τέτοιο.
Συμπόνια
Όλα τα παραπάνω μέρα με τη μέρα, πρακτική με την πρακτική, αυτοβελτίωση στην αυτοβελτίωση, η μία επίλυση πίσω από την άλλη… μας φέρνουν στην κατάσταση αποδοχής. Κατ’επέκταση στην συμπόνια.
Αντιλαμβανόμαστε τον πόνο του διπλανού χωρίς να τον κάνουμε δικό μας, με την έννοια να τον παρουμε πάνω μας. Όμως, δημιουργούμε τον χώρο για να εκφραστεί αυτός ο πόνος ή η οποιαδήποτε ανάγκη, για να πούμε στον συνάνθρωπο, σε ακούω, σε βλέπω, είμαι εδώ. Και ΕΙΜΑΣΤΕ, με όλες μας τις αισθήσεις, ΠΑΡΟΝΤΕΣ.
Αντιλαμβανόμαστε και το ότι ο κάθε ένας μας κάνει διαρκώς τις επιλογές του. Αντιλαμβανόμαστε πότε, πώς και αν χρειάζεται να επέμβουμε σε κάποια κατάσταση. Όπως επίσης αντιλαμβανόμαστε πότε και αν χρειάζεται να απομακρυνθούμε από ανθρώπους και καταστάσεις. Ή πότε έχει κλείσει πραγματικά ένας κύκλος.
Στις συμπεριφορές του περιβάλλοντός μας αντιλαμβανόμαστε τους καθρέφτες μας. Αντιλαμβανόμαστε τις προηγούμενες εκδοχές του εαυτού μας, τις άπειρες εκδοχές του εαυτού μας. Φτάνουμε στην αποδοχή και την αγάπη, και εφόσον έχουμε αγαπήσει όλα τα δικά μας κομμάτια πώς μπορούμε να μην αγαπάμε και τα πονεμένα κομμάτια των διπλανών μας;
Πρακτική της Εβδομάδας!
Στην πρακτική αυτής της εβδομάδας, θα εντάξουμε όλες τις προηγούμενες πρακτικές σε μία μέρα.
Ο σκοπός είναι να δημιουργηθούν συνήθειες/rituals που μας ταιριάζουν, τα νιώθουμε να αντιστοιχούν στις ανάγκες μας και μας βοηθούν να αναβαθμιστούμε.
Παράδειγμα ημέρας:
- Ξύπνημα με έκφραση ευγνωμοσύνης και συγκέντρωση στην αναπνοή.
- Προετοιμασία φαγητού με ενσυνείδηση, με πρόθεση για θρέψη και πάντα με αγάπη.
- Παρατήρηση των κινήσεων και των δράσεών μας. Πώς κινούμαστε, πώς περπατάμε, αν απαντάμε μηχανικά ή αν βρισκόμαστε σε σύνδεση.
- Βρες πώς μπορείς να ξεκλέψεις χρόνο για να βρεθείς έστω και για 10’ κοντά στη φύση.
- Παρατήρηση του πώς γευματίζουμε, δίνουμε χώρο και χρόνο στην τροφή μας, επιτρέπουμε στον εαυτό μας ολόκληρο διάλειμμα.
- Μπορείς να κρατήσεις σημειώσεις για το πόσο ενσυνείδητες ήταν οι δραστηριότητές σου μες στη μέρα. Πού σε οδηγούν, πώς αισθάνεσαι.
Ευχαριστώ!
Αυτός ο συμβολικός κύκλος των 8 εβδομάδων ολοκληρώνεται με ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Σας ευχαριστώ όλους που είστε εδώ να μοιραστούμε μαζί αυτό το ταξίδι.
Ελπίζω μέσα από αυτά τα μοιράσματα να βρήκες κάτι που αντιστοιχεί στην ζωή σου αυτή τη στιγμή, κάτι που επιθυμείς να αφουγκραστείς περισσότερο, κάτι που θέλεις να βελτιώσεις. Μέσα από αυτά τα μοιράσματα ελπίζω να θυμήθηκες κομμάτι της δύναμή σου. Να πήρες έμπνευση, να βρήκες προσωπικό κίνητρο.
Να θυμάσαι πάντα να επιστρέφεις. Το στοίχημα είναι πάντα προσωπικό.
Μοιράσου όποια κομμάτια από το ταξίδι σου σε δυσκόλεψαν ή σου φάνηκαν πιο ενδιαφέροντα. Μοιράσου το δικό σου βίωμα στην ενσυνειδητότητα.