Ενσυνειδητότητα.
Η ενσυνειδητότητα είναι ένας όρος που πλέον εμφανίζεται πολύ συχνά και αφορά όλους τους τομείς της ζωής μας. Ένας άνθρωπος που ξεκινάει την αναζήτηση και την εφαρμογή της ενσυνειδητότητας, αντιλαμβάνεται πολύ γρήγορα πως δεν έχει να κάνει μόνο με το να συγκεντρωθούμε για 5-10 λεπτά στην παρατήρηση της αναπνοής.
Σε αυτές τις 8 εβδομάδες, θα κάνουμε μια μικρή προσωπική αναζήτηση ώστε να αντιληφθούμε σε ποιους τομείς είμαστε ήδη ενσυνείδητοι, σε ποιους τομείς μπορεί να δυσκολευόμαστε, τι είναι η ενσυνειδητότητα και τι κάνουμε με αυτήν, παίρνοντας ιδέες και tips για μια πιο ενσυνείδητη ζωή.
Η ενσυνειδητότητα έχει άμεση σχέση με τη βιωσιμότητα. Η βιωσιμότητα έχει εσωτερική και εξωτερική έκφραση. Μπαίνοντας βαθύτερα στην αντίληψη για την κυκλικότητα της φύσης, άρα και της ίδιας της ζωής, καταλαβαίνουμε ότι όλα επηρεάζουν όλα. Οι σκέψεις μας επηρεάζουν τις δράσεις μας και το αντίστροφο. Η προσωπική σχέση με τον εαυτό μας επηρεάζει τον κύκλο μας και το αντίστροφο. Δεν έχει σημασία με ποιον τομέα της ζωής του ή της εφαρμογής της ενσυνειδητότητας επιλέξει να ξεκινήσει κάποιος, σταδιακά το ένα θα επηρεάσει το άλλο, σαν ντόμινο.
Οι πιο συχνές αναφορές στην ενσυνειδητότητα γίνονται για την εφαρμογή του διαλογισμού, την αυτοπαρατήρηση, τις ασκήσεις ηρεμίας, τις ασκήσεις αναπνοών, την ενσυνείδητη διατροφή. Οι πιο συχνοί λόγοι που κάποιος αναζητά την ενσυνειδητότητα και τις εφαρμογές της είναι λόγω του άγχους, του στρες, της κακής διάθεσης, της κατάθλιψης, των εξαρτήσεων, της δυσκολίας με τον ύπνο, και τη δυσκολία συγκέντρωσης.
Μπορεί να είναι ένα, όλα ή και κανένα από αυτά. Το σημαντικό είναι να έχουμε ξεκάθαρη την εσωτερική μας απάντηση στο “Γιατί να θέλω να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο;”.
Η ενσυνειδητότητα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πνευματικότητας. Κάποιος ο οποίος ασχολείται με κάτι τέτοιο αποκτά περισσότερη πρόσβαση στον πνευματικό πλούτο. Αυτό δεν χρειάζεται να μπει κάτω από κάποια ταμπέλα θρησκευτική ή ιδεολογική. Είναι η προσωπική ανάγκη του καθενός να εξελίσσεται εσωτερικά, να πλησιάζει ολοένα και περισσότερο τον σκοπό της ζωής του και να έρχεται σε επαφή με το μονοπάτι του, απαλλαγμένος από πεποιθήσεις και καταστάσεις που δεν τον αφορούν πια.
Η ενσυνειδητότητα και το “παρόν”.
Όλα γύρω από την ενσυνειδητότητα αφορούν το παρόν, το να μου επιτρέπω να βρίσκομαι στο εδώ και τώρα και να φέρνω την επίγνωσή μου στην παρατήρηση. Χωρίς ο νους να παρεμβαίνει στο πριν και στο μετά.
Αναγνωρίζω όλα όσα μου συμβαίνουν, όσα νιώθω, παρατηρώ την πολυεπίπεδη ύπαρξή μου, το πώς αντιλαμβάνομαι το σώμα μου και τις αισθήσεις μου, μεχρι τον ρυθμό και το βάθος της αναπνοής μου, τα συναισθήματα που μπορεί να κυριαρχούν κ.ο.κ. Άρα, αποκτώ καθαρότητα και ανακτώ τη σχέση μου με το φυσικό μου σώμα, την ψυχική μου διάθεση και την πνευματική μου διάσταση.
Με την ενσυνειδητότητα λοιπόν, ανακτούμε την εσωτερική μας σύνδεση ή αλλιώς τον εσωτερικό μας διάλογο. Με αυτόν τον τρόπο οδηγούμαστε στο να έχουμε ευκολότερα και γρηγορότερα τις συνειδητοποιήσεις μας με το τι θέλουμε/χρειαζόμαστε. Έτσι, δημιουργείται η εσωτερική ειλικρίνεια που οδηγεί σε καλύτερες σχέσεις.
Για να φτάσει κάποιος σε αυτήν την ηρεμία και την αυτοπαρατήρηση όπως περιγράφεται, σημαίνει ότι είναι και έτοιμος να αντιμετωπίσει και τις προκλήσεις που εμφανίζονται στην πορεία. Σε αυτό το ταξίδι υπάρχουν σκαμπανεβάσματα, πισωγυρίσματα, αυτοαμφισβήτηση, φλυαρία του νου, μέρες με δυσκολία λόγω συναισθηματικής φόρτισης… Όμως, όλος αυτός ο πλούτος οδηγεί σε ακόμα βαθύτερη γαλήνη αφού μπει κάποιος στη ροή του. Και τελικά το άτομο αναγνωρίζει ότι όλα είναι μέρος όλων.
Υπάρχουν στιγμές που το “εδώ και τώρα” μου βιώνει στρες, βιώνει θλίψη, ή κάποια άλλη δύσκολη κατάσταση και παρόλα αυτά γίνομαι ταυτόχρονα και ο παρατηρητής αυτών. Μου επιτρέπω να τα ζήσω, ώστε να πάρω τον θεραπευτικό χρόνο (όταν έρθει η δική του στιγμή) για να αντιληφθώ τα μαθήματα που έχω πάρει μέσα από το ταξίδι της ζωής μου. Και κατά συνέπεια να δω πώς το καθένα από όλα αυτά τα μαθήματα αντανακλούν στην πραγματικότητά μου.
Ο εγωισμός.
Στην εκκίνηση της πρακτικής μας είμαστε συντονισμένοι με τον εγωισμό μας, γιατί όλα αφορούν “εμάς”. Π.χ. Διαλογίζομαι για να νιώσω καλά και όλα όσα αρχίζω να εφαρμόζω στη ζωή μου είναι “για μένα”.
Ο εγωισμός στο κομμάτι της πνευματικότητας και της προσωπικής μας εξέλιξης, παίζει σοβαρό έως και κυρίαρχο ρόλο. Στο κομμάτι της αυτοπαρατήρησης, ερχόμαστε αντιμέτωποι με όλα τα πρόσωπα του “Εγώ” μας. Μπορεί να είναι το εγώ-ταυτότητα, μπορεί να είναι το εγώ-διαχωρισμός από το περιβάλλον και πολλοί άλλοι διαφορετικοί τύποι έκφρασης του εγώ.
Ερχόμαστε να αναγνωρίσουμε κάθε πιθανή πλευρά του εγώ-ταυτότητα, να μας μάθουμε, ή μάλλον να μας θυμηθούμε, ώστε να βρούμε ξανά τη σύνδεση με το εγώ ως μέρος όλου. Να μπορούμε να βλέπουμε σημεία μας μέσα σε κάθε άλλον άνθρωπο (και κατ’ επέκταση σε όλα τα πλάσματα) να αναγνωρίζουμε κομμάτια της εξέλιξης, των δυσκολιών, των καταστάσεων, της κατανόησης, της συμπόνιας.
Το εγώ-ταυτότητα είναι αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως προσωπικότητα, αυτό που μας κάνει μοναδικούς. Είναι μια έκφραση του “εγώ” που μας κάνει να αναγνωρίζουμε τη μοναδικότητά μας, αλλά παράλληλα μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε και να συνδεόμαστε με τις άλλες ανθρώπινες υπάρξεις. Όταν καταφέρουμε να συμφιλιωθούμε με το εγώ-ταυτότητα, ερχόμαστε στην αποδοχή και τη μεγαλύτερη σύνδεση μέσω της ανιδιοτελούς αγάπης. Φτάνουμε στην ανιδιοτελή αγάπη ως προς τον εαυτό, που αντανακλάται σε κάθε άλλον άνθρωπο γιατι τροφοδοτείται από τη συμπόνια. Φυσικά και αντιλαμβανόμαστε περισσότερο και τον πόνο, τη δυστυχία, τη χαμηλότερη δόνηση και τη χαμηλότερη συνειδητότητα. Ταυτόχρονα όμως, αποκτάμε και μεγαλύτερη διάκριση, για το τι σχετίζεται με το συχνοτικό μας επίπεδο και τι όχι.
Πλησιάζουμε ολοένα και περισσότερο στη μεγαλύτερη σοφία και θυμόμαστε τη σημασία της ταπεινότητας ως αρετής.
Στο θέμα της ενσυνειδητότητας, υπάρχουν πρακτικές που ο κυρίαρχος ρόλος τους είναι να σπάσουν το εγώ-εγωισμός ως κάτι το οποίο διαχωρίζει τη μία ύπαρξη από την άλλη.
Στο γήινο επίπεδο είναι αυτό που είναι απαραίτητο να θυμόμαστε, ότι εδώ ερχόμαστε να βιώσουμε τον διαχωρισμό.
Η άσκηση της εβδομάδας!
Πώς να ξεκινήσω την πρακτική;
Ξεκίνα με το να απαντήσεις το “γιατί;”. Όταν έχουμε ξεκαθαρίσει αυτό το τόσο μικρό και απλό πράγμα, πριν αποφασίσουμε να ενσωματώσουμε κάτι ή όχι, τότε έχουμε πάντα και το κίνητρο στο να το ακολουθήσουμε ή όχι. Αν είναι απλώς επειδή “κάνει καλό” ή “κάποιος το είπε”, τότε συνήθως χάνουμε το κίνητρο και τον στόχο μας πολύ γρήγορα. Όμως, αν μιλάει στην εσωτερική μας αλήθεια, στην πραγματικότητα και το μονοπάτι μας, τότε γίνεται τρόπος ζωής. Τρόπος ύπαρξης.
Αυτή τη βδομάδα αφιέρωσέ τη στο “Γιατί με αφορά, αν και εφόσον με αφορά κατι τέτοιο;” και “Τι αποσκοπώ; Τι θέλω να πετύχω με την ενσυνειδητότητα;”.
Αναζήτησε τον δικό σου τρόπο, μπορεί να είναι με αυτοστοχασμό ή με γράψιμο στις σημειώσεις σου.
Όσα γράφονται αποτελούν μοίρασμα προσωπικών σκέψεων και παρατηρήσεων, έχουν σκοπό το μοίρασμα και τον πιθανό προβληματισμό. Δεν γίνεται κάποια διάγνωση, δεν γίνεται κάποια αναφορά σε παθήσεις, σε σύνδρομα, δυσλειτουργίες, ή διαταραχές.
Στηρίξτε την έμπνευση! 🌟 Αν αγαπάτε το περιεχόμενο μας, μπορείτε να βοηθήσετε να συνεχίσουμε να δημιουργούμε περισσότερο! Η δωρεά σας είναι το κίνητρο που μας ενισχύει να συνεχίσουμε να μοιραζόμαστε πλούσιο και ενδιαφέρον περιεχόμενο. Κάντε την διαφορά σήμερα και γίνετε μέρος της ομάδας μας που δημιουργεί, μοιράζεται και εμπνέει! Σας ευχαριστούμε για τη στήριξή σας