Δυσκολία να γιορτάσω, δυσκολία να νιώσω χαρά. Πάλι όλη η Ελλάδα καίγεται με τεράστιες φωτιές που δεν ηρεμούν εδώ και μέρες. Με το κομμάτι της ενσυναισθησης να βαράει κόκκινα, με θλίψη, με απογοήτευση, με θυμό, με πολλά βαριά συναισθήματα. Κι όμως, τα δύσκολα είναι πάντα εκεί για να υπάρξουν τα εύκολα. Σημασία έχει να μένεις ψύχραιμος και να βοηθάς όταν χρειάζεται με όποιον τρόπο μπορείς να βοηθήσεις.
Ένα από τα χειρότερα καλοκαίρια που έχουμε ζήσει, και μέσα σε αυτό βρίσκουμε τρόπο να διατηρούμε το χαμόγελο, την αισιοδοξία και το ηθικό ψηλά. Για να μην ξεχάσουμε το ατομικό μέσα στο συλλογικό, να πω στον εαυτό μου μπράβο, αξίζω, χρόνια πολλά. Τι έχει σημασία για το άτομο, να μην χάνεται το κέντρο. Δύναμη, στήριξη, ισορροπία, κίνητρο, στόχος.
Περνάω τα πιο περίεργα γενέθλια. Ο Αύγουστος πάντα ήταν ο μήνας των γενεθλίων, με τα δικά μου, του αδερφού μου και του πατέρα μου κατά ημερολογιακή σειρά. Τα φετινά γενέθλια είναι τα πρώτα χωρίς τον πατέρα μου. Μια απουσία που με κάνει να δυσκολεύομαι να τα γιορτάσω. Χωρίς να έχω όρεξη να τα χαρώ, έχω την μάνα μου, τον αδελφό μου και τους φίλους μου να μου δίνουν τόση αγάπη για να απολύνουν την απώλεια. Σε καθέναν από εσάς σας ευχαριστώ απο καρδιάς για τις ευχές και την αγάπη. Μετά από τόση δυσκολία μπορώ να πω ότι σήμερα ξαναένιωσα ευγνωμοσύνη.
Ένιωσα ότι αξίζει που είμαι εδώ και ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη.
Ένα τεράστιο ευχαριστώ. Πιο μεγάλο από αυτό που χωράει η λέξη. Σαν μία τεράστια αγκαλιά, να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Πάντα υπάρχει λύση. Ας βοηθήσουμε όλοι όλους με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας. Ακόμα και το πιο μικρό, σε τέτοιες συνθήκες είναι σημαντικό.