Ο βελονισμός δεν είναι μόνο οι βελόνες.
Ο βελονισμός είναι κομμάτι της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής (Π.Κ.Ι). Είναι ένα ολόκληρο σύστημα που συμπεριλαμβάνει βελόνες, βότανα, διατροφή, είδη μάλαξης και άσκηση. Για να μπορέσουν να προχωρήσουν γρήγορα οι θεραπείες του βελονισμού, ο θεραπευόμενος χρειάζεται να μπει σε μια διαδικασία μεταβολής της καθημερινότητας που του προκαλεί νοσηρότητα. Μέσα από τον διάλογο, την παρακολούθηση και παρατήρησή του, ο θεραπευόμενος μπορεί να κατευθύνει τον θεραπευτή και τη θεραπεία προς το σημείο που επείγει περισσότερο κάθε φορά.
Κάθε θεραπευτής έχει στην “εργαλειοθήκη” του τις τεχνικές που του ταιριάζουν και τις συνδυάζει αναλόγως με τις ανάγκες του κάθε θεραπευόμενου.
Όταν ξεκινάει η διαδικασία της θεραπείας έχουν ευθύνη και οι δύο. Αρχικά, ο θεραπευτής έχει οφείλει να ακούσει με προσοχή το πρόβλημα, και στη συνέχεια ο θεραπευόμενος να εφαρμόσει αυτά που προτείνονται ώστε να υπάρξει θεραπευτική κατεύθυνση.
Ο λόγος για τον οποίο έχουμε όλα αυτά τα εργαλεία είναι για να γίνεται ολοένα και πιο εξατομικευμένη η όποια αντιμετώπιση και να λύνονται τα χέρια μας. Όχι για να γεμίζουμε τους τοίχους πτυχία.
Ο βελονισμός είναι τόσο πετυχημένη θεραπεία, επειδή μπορεί να υποστηρίξει από κάθε πλευρά τις ενεργειακές κινήσεις που απαιτούνται να γίνουν, ώστε να αλλάξει η εικόνα του θεραπευόμενου από κάτι νοσηρό.
Όταν κάποιος αποφασίσει να ακολουθήσει αυτήν την κατεύθυνση, αυτό απαιτεί δέσμευση, πειθαρχία και εμπιστοσύνη. Πολλές φορές όσα προτείνονται είναι κόντρα σε όσα έχει μάθει ο άνθρωπος να κάνει καθημερινά, ξεκινώντας από τη βάση που είναι η τροφή και ο ύπνος.
Ευθύνη του εαυτού.
Η εφαρμογή των ολιστικών τεχνικών έχει σκοπό να ενεργοποιήσει τις δυνάμεις αυτοΐασης του ανθρώπου. Για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται να γίνουν οι κατάλληλες εσωτερικές και εξωτερικές μεταβολές που θα επιφέρουν αντιμετώπιση στη ρίζα του προβλήματος.
Για να επέλθει κάτι τέτοιο, ο θεραπευόμενος χρειάζεται να πάρει την ευθύνη του εαυτού του και να εφαρμόζει τις κατευθύνσεις. Και ας δυσκολεύεται, και ας του “φερνει τούμπα το πρόγραμμα”.
Αυτές οι μικρές θυσίες που γίνονται φέρνουν τον άνθρωπο πιο κοντά στη φύση του και στο σώμα του.
Ο θεραπευόμενος έρχεται αντιμέτωπος ακριβώς με τις προτεραιότητές του. Στην εσωτερική του ζυγαριά βάζει το αν θέλει να μείνει με το πρόβλημα ή αν είναι διατεθειμένος να βρει τον τρόπο να απαλλαχθεί από το πρόβλημα αυτό.
Ο θεραπευτής δεν είναι δεκανίκι, ούτε χτίζει σχέσεις εξάρτησης. Χρειαζόμαστε το εντελώς αντίθετο. Ο θεραπευτής παρέχει τα εργαλεία στον θεραπευόμενο για να πάρει τη δύναμή του πίσω.
Οι μεταβολές ξεκινάνε στο μεγαλύτερο ποσοστό από τη διατροφή.
Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει μάθει σε μια ευκολία παροχής αγαθών κι έτσι όταν έρχεται η στιγμή να κάνει τη μεταβολή των συνηθειών του, με ουσιαστική εσωτερική σύνδεση, νιώθει ότι ξεβολεύεται. Αυτό το ξεβόλεμα φέρνει μια αντίσταση στην αλλαγή, εξαιτίας του φόβου του αγνώστου.
Για παράδειγμα τα επεξεργασμένα τρόφιμα.
Μπορεί κάποιος να γκρινιάξει γιατί δεν έχει χρόνο να πάει στη λαϊκή, να αγοράσει, να καθαρίσει και να βράσει τα χόρτα και να προτιμήσει να φάει κάποιο συσκευασμένο σνακ.
Αναφέρομαι συγκεκριμένα στη λαϊκή αγορά, ώστε ο άνθρωπος να βλέπει και να νιώθει τι παρέχει η γη και ο τόπος ανά εποχή, την ενέργεια του καλλιεργητή και να τον ενδιαφέρει ακόμα και από ποια περιοχή προέρχεται η τροφή που καταναλώνει. Το εξαρχής fair trade είναι να πάρει κανείς τα παράγωγα της γης από τους καλλιεργητές απευθείας και όχι από μεσάζοντες.
Ο χρόνος που νομίζει ο άνθρωπος ότι γλιτώνει από την επιλογή της τροφής επιλέγοντας κάτι συσκευασμένο και επεξεργασμένο χάνεται από αλλού. Έχει ως αποτέλεσμα να συμβάλλει στην επανάληψη του μοτίβου του γρήγορου ρυθμού ζωής που αυξάνει τα επίπεδα στρες.
Τι χρειάζεται για να προχωρήσουν οι θεραπείες;
Συνειδητή επιλογή ότι οι θεραπείες έχουν και την προσωπική ευθύνη του καθενός να ακολουθήσει ή όχι τις συμβουλές του θεραπευτή. Ο θεραπευτής δεν έχει ρόλο κριτή, είναι συνοδοιπόρος. Μια τεχνική μπορεί να δουλέψει από μόνη της, αλλά κάτι τέτοιο δεν αρκεί. Δεν αρκεί γιατί θα εμφανιστεί επιφανειακή και πρόσκαιρη ανακούφιση ίσως κάποιων συμπτωμάτων, αλλά όχι απαλλαγή του προβλήματος. Όταν αναζητούμε την ίαση, χρειάζεται συνδυασμός και συνεργασία.
Υπάρχουν φορές που ακολουθείται η πρόταση του θεραπευτή. Για παράδειγμα αποφυγή συγκεκριμένων τροφών. Ενδεχομένως ο θεραπευόμενος σε πρώτη φάση να ακολουθήσει την πρόταση, αλλά μόλις δει ανακούφιση, να ξαναδοκιμάσει αυτό που αφαίρεσε. Αυτό είναι φυσικό, θεμιτό, ανθρώπινο. Μόλις λοιπόν κάνει από μόνος του την συνειδητοποίηση, τότε μπαίνει σε μια διαδικασία ακόμα πιο συνειδητής αλλαγής.
Πώς μπορώ να το κάνω να δουλέψει;
Φέρτο στα μέτρα σου, στην πραγματικότητά σου, ώστε να δίνεις μόνος σου τις ευελιξίες σου.
Για παράδειγμα, οι αλλαγές που προτείνονται στη διατροφή.
Αν δεν τις εφαρμόσει κάποιος, δεν μπορεί να καταλάβει αν αυτά που προτείνονται τον ωφελούν ή όχι. Το πρακτικό κομμάτι είναι αυτό που δυσκολεύει τους περισσότερους. Ναι, χρειάζεται προετοιμασία γευμάτων, να αφιερωθεί χρόνος, να μπουν συγκεκριμένα συστατικά με συγκεκριμένη σειρα. Θα πάρεις μαζί σου τα ταπεράκια σου και θα τα κάνεις βόλτα σε όλες σου τις δουλειές αν χρειαστεί. Εκεί έρχεται η εσωτερική δέσμευση από το προσωπικό κίνητρο.
Άλλο παράδειγμα τα διάφορα αφεψήματα και βότανα που δίνουμε. Μπορεί να χρειαστεί να ετοιμάσεις το παγούρι σου με τις δόσεις σου με τα γραμμάρια ή τα ml που θα σου προταθούν.
Οι λύσεις τελικά είναι πολύ απλές. Η αντίσταση στη μεταβολή γεννάει τις δικαιολογίες. Οι θεραπευτές ακούμε δικαιολογίες. Κατανοούμε, αγαπάμε, συμπονάμε. Όμως με δικαιολογίες δεν έγινε ποτέ καμία αλλαγή. Αυτή είναι η ευθύνη του θεραπευόμενου.
Η πειθαρχία αυτών των εφαρμογών είναι η ίδια που θα είχε κάποιος αν έπαιρνε αντιβίωση. Οι μεταβολές που γίνονται στο σώμα είναι δραστικές, άμεσες και χρειάζονται επαγρύπνηση και παρατήρηση. Μπορεί μέχρι την 3η μέρα να υπάρχει η δράση Α και στην 4η μέρα η δράση Β. Μόνο με επικοινωνία με τον θεραπευτή μπορεί να υπάρξει κατάλληλη καθοδήγηση.
Για να δώσει ο θεραπευτής τις επιπλέον οδηγίες που δίνονται στον θεραπευόμενο για την κάθε έξτρα κίνηση, όπως τα βότανα και η διατροφή, απαιτείται χρόνος και μελέτη του κάθε περιστατικού. Καμία πρόταση που γίνεται, δεν γίνεται τυχαία. Αν κάποιος που αποφασίσει να λάβει θεραπείες βελονισμού δεν είναι διατεθειμένος να προχωρήσει και στην εφαρμογή των συμβουλών, τότε το σώμα θα εμφανίσει το όριο βελτίωσης μέχρι εκεί που το επιτρέπει. Έτσι, η θεραπεία θα φτάσει μέχρι ένα σημείο, αλλά δεν θα ολοκληρωθεί και επιπλέον το πρόβλημα μπορεί να υποτροπιάσει.
Οι θεραπευτές, επίσης, πριν προτείνουν οτιδήποτε το έχουν εφαρμόσει πρώτα οι ίδιοι στον εαυτό τους. Έχουν λάβει θεραπείες από άλλους θεραπευτές, συμβουλές, διατροφή, βότανα, και ό,τι άλλο δίνει ο καθένας. Γνωρίζουμε την δυσκολία, γνωρίζουμε τι δίνουμε, αλλά ταυτόχρονα γνωρίζουμε ότι όλα γίνονται.